Konwencja o prawach dziecka w paru prostych zadaniach

Konwencja została uchwalona 20 listopada 1989 roku i weszła w życie 2 września 1990 roku, po podpisaniu jej przez 20 państw. Na podstawie Konwencji do życia powołany został Komitet Praw Dziecka ONZ – organ nadzorujący jej realizację przez państwa, które ją ratyfikowały. Na dzień dzisiejszy jest ich 193. Rzeczpospolita Polska podpisała Konwencję 26 stycznia 1990 roku,

Prawo do życia i rozwoju- oznacza, że nikogo nie wolno pozbawiać życia, a dorośli muszą stworzyć dziecku warunki do prawidłowego rozwoju.

Prawo do życia bez przemocy i poniżania- oznacza, że bicie, znęcanie się i okrutne traktowanie są niedopuszczalne i karalne.

Prawo do wychowania w rodzinie- oznacza, że nikomu nie wolno zabrać dziecka od rodziców, chyba że z bardzo ważnych powodów; gdyby zdarzyło się, że rodzice będą osobno dziecko ma prawo do kontaktu z obojgiem z nich.

Prawo do wypowiedzi- oznacza, że w ważnych sprawach dotyczących dziecka, może ono wygłosić swoje zdanie, opinię, oświadczyć własną wolę.

Prawo do stowarzyszenia- oznacza, że dziecko może należeć do organizacji młodzieżowych, jeśli ma skończone 16 lat samo decyduje o swojej przynależności.

Prawo do swobody myśli, sumienia i religii- oznacza, że gdy dziecko jest wystarczająco świadome, może samo decydować o swoim światopoglądzie, wcześniej jedynie rodzice mają prawo kierować dzieckiem.

Prawo do nauki- oznacza, że dziecko może uczyć się tak długo, jak pozwalają jego zdolności. Jeżeli ma 6 lat powinno być objęte wychowaniem i nauczaniem przedszkolnym, pracować może gdy skończy 15 lat.

Prawo do tożsamości- oznacza, że dziecko musi mieć nazwisko, obywatelstwo, poznać swoje pochodzenie, mając 13 lat musi być pytane o zgodę na własną adopcję a także ewentualną zmianę nazwiska.

Prawo do informacji- oznacza, że dziecko powinno znać swoje prawa i mieć dostęp do różnych źródeł wiedzy.

Prawo do prywatności- oznacza, że dziecko może dysponować własnymi rzeczami, ma prawo do tajemnicy korespondencji, nikomu nie wolno bez ważnych powodów wkraczać w sprawy osobiste i rodzinne dziecka.